Onze keukentafel ligt bezaait met van alles. Er ligt een verzameling van spullen, die men, als men de tafel vluchtig over schouwt, lijken op een hoop vergeten zaken die klaar liggen om mee te geven met de eerste de beste collecteur.
Maar als je even de tijd neemt en al die dingen iets grondiger bekijkt, merk je snel dat het geen weg werp of weg geef voorwerpen zijn maar mee neem dingen.
Het is mijn bagage die ik moet mee zeulen tijdens de tocht naar Compostela.
Met een weegschaal van de Weight Watchers en een ellen lange lijst waarop al de mogelijk mee te nemen zaken zijn uitgetypt bij de hand, weeg ik ieder item en kruis dan elk artikel aan op mijn lijst.
Het resultaat toont snel aan dat de wijzer van de weegschaal naar de verkeerde kant overhelt.
Dit wordt besparen, beslissingen nemen, dit gaat mee dit blijft thuis.
In alle gesprekken met mensen die mij zijn voorgegaan blijkt het gewicht van de mee te nemen bagage een probleem te zijn. Er zit dus niets anders op dan te gaan snoeien, besparen in het gewicht. Besparen is, als correcte belastingbetaler, nu niet echt moeilijk en onmiddellijk vliegen er enkele spullen aan de kant.
Dit weekend ga ik alles in de tassen laden en mijn fiets optuigen dan kan ik een korte testrit maken om te ondervinden of alles netjes op zijn plaats blijft zitten en het gewicht goed verdeelt is.
Het gaat zeker nog een laatste spannende week worden ik voel het aan mijnen dikke teen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten