Een echte markt.....

Nu mag ik tussen de echte marktkramers staan en misschien is dat de reden waarom ik mij nerveuzer voel dan anders. Maar al snel ervaar ik dat het hier allemaal vlot verloopt, dat het goed georganiseerd is.
De marktleider is, na mijn telefoontje, binnen de korstte tijd op de plaatst van afspraak en ik krijg een goede standplaats aangewezen.
Het lijkt wel of ik reeds jaren een venter ben en de dunne buizen van mijn kraam schuif ik handig in elkaar en ligt het dekzeil waar het hoort te zijn, strak gespannen boven mijn hoofd.
Nog voor mijn buurman, marktkramer, zijn waar heeft kunnen uitstallen heb ik mijn eerste twee peperkoeken al verkocht En terwijl ik de laatste sneeuw van onder mijn tent veeg, hoor ik uit de luidsprekers van de ijspiste, 30 meter veder op, de stemmen van de Studio Brussels DJ’s die vanuit hun glazen huis Music For Live presenteren, over het marktplein schallen.
Ik besef dat ik het vandaag zal moeten opnemen tegen een super organisatie, een multinational onder de goede doelen.
Positief opgepept begin ik aan mijn solo verkoop en spreek ik zoveel mogelijk mensen aan met mijn korte boodschap over Oscare en prijs ik de vers gebakken peperkoeken aan.
De drie meter lengte van het kraam zijn niet voldoende om de aanspreek zinnen over te brengen aan mijn potentiële klanten die door het vriesweer met korte snelle passen voorbij passeren.
Het verwonderd mij dan ook wanneer er geregeld mensen op hun stappen terug keren en het kraam binnen stappen om een peperkoek te kopen. Deze mensen kopen echt bewust, zij hebben ook hun boodschap hun eigen goede reden waarom zij ons, Oscare, het brandwondencentrum, willen steunen.
Het is vlugger middag dan ik vermoed en terwijl de laatste haastige markt bezoekers huiswaarts trekken breek ik samen met men vrouwtje mijn kraam op.
Het was goed, ik voel mij ook goed.
Nog één markt te gaan, volgende week, 29/12, staan wij op de wekelijkse markt te Zele.
Groetjes
Marcel