Zondagmorgen om 7u00 opgestaan.
Verdorie het sneeuwt.
Toch alles maar in gereedheid brengen, de remork laden en de koffer van mijn wagen vol duwen met alles wat ik denk nodig te hebben.
Het is 8u30, vlug een koffie en een boterham met kaas, de koude en de stress, nee geen stress, de hoop op een goede verkoop, doen het ontbijt best smaken.
Gelukkig ligt Melsele maar 3 kilometer verder op, want de sneeuw doet wel zijn best om alles in het honderd te sturen.
Guido belt, ik ben onderweg, Zele lijkt nu wel heel ver weg te liggen.
Op het kerkplein, waar de kerstmarkt zal doorgaan, is het een drukte van jewelste. Vele jeugdverenigingen zijn reeds begonnen met het opstellen van hun kraam. Het deert hun niet of het nu sneeuwt of vriest, en hun enthousiasme werkt aanstekelijk, al vlug ben ik zonder verder koude gevoel bezig om ons kraampje op te stellen.
Guido bereikt de place to be gelukkig zonder accidenten en werpt zich zonder het te beseffen in de tonen van de heersende sfeer mee in de opbouw van onze kerstmarkttempel.
De sneeuw blijft zich opdringen en de vrees dat “het weer” het weer eens gaat verpesten dringt zich op.
Terwijl een hese stem door de micro de opening van de Kerstmarkt aankondigt, priemt een zachte winterzon recht in mijn ogen. Voor de verdere ganse dag blijven wij gespaard van alle winterse buien.
Het is leuk om op een kerstmarkt Oscare te vertegenwoordigen. De mensen kopen onze peperkoeken met een overtuiging. Wij krijgen de tijd om iets te vertellen over Oscare. De koude is er, maar ze voelt zacht aan.
Afbreken gaat gewoonlijk vlugger dan opstellen, en nu lukt ons dat ook weer.
Met ons vieren gaan we samen even nakaarten. We zijn content en denken al aan onze volgende actie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten