Karel.... hoe gaat het met je

Gisteravond V.T.M. gekeken, naar een “HART VOOR MEKAAR”

Ik had in de krant gelezen dat er een reportage over Evy, de dochter van Karel, zou uitgezonden worden.

Karel was ook gekwetst geraakt, verbrand, bij het ongeluk dat zijn dochter zo erg heeft toegetakeld. Hij lag in het bed naast datgene waar ze mij legden toen ik van intensieve care naar de grote zaal werd overgebracht. Karel keek eventjes mijn richting uit en staarde daarna weer voor zicht uit. Zijn dochter lag enkele kamers verder, zwaar verbrand en in een diepe coma. Hij was een gebroken man. Ik heb hem stilletjes horen wenen, de pijn van zijn verwondingen voelde hij niet, de pijn in zijn hart was te groot, zijn schuldgevoel moet onbeschrijfelijk knagend zijn. Als Carina, zijn vrouw, binnen kwam zonk hij nog dieper in het matras, trok hij z’n lakens nog verder over zich heen. Bang als hij was voor het mogelijk slechte nieuws dat ze hem zou brengen.

Ik heb hem aan de praat gekregen maar vraag me niet hoe.

Karel is een zachtaardige kerel, een eerlijk mens die geen vlieg kwaad doet en die met veel overgave kan vertellen over de dingen die hem nauw aan het hart liggen, dat heb ik met veel plezier ondervonden.

Toen hij uit het ziekenhuis was ontslagen en hij daarna samen met zijn echtgenote dagelijks hun dochter kwamen bezoeken, wipte hij geregeld eens binnen in onze ziekenzaal. Dat was fantastisch voor mij, die korte babbels met deze man sterkten mij.

Op een dag gaf hij mij zijn visite kaartje. Ik heb het toen in het zijzakje van mijn toilettas gestopt. Later, toen ik al een tijdje thuis was, heb ik vernomen dat het niet zo goed ging met Evy, ik dacht aan het kaartje, ik wist waar het was, maar ik durfde niet te bellen. Ik durfde niet te vragen hoe het met zijn dochtertje was, ik had schrik dat er enkel slecht nieuws zou zijn. Sorry Karel, ik had moeten bellen.

Na de reportage van gisteren had ik een goed gevoel. Evy is een pracht meid, een voorbeeld voor velen, zowel jongeren als volwassenen.

Ik wil Evy en haar familie langs deze weg het allerbeste wensen voor 2010 en sterkte voor al hetgeen zij ondernemen.


Marcel.