trainings ritten

Zaterdag 6 februari

Mijn tweede oefenrit.

Mist, mistiger, miststigst,
Ja ik weet het, dit is niet volgens het boekje geschreven maar het was wel zo vandaag.
Normaal is een tocht door Zeeuws Vlaanderen genieten, als er niet te veel wind is uiteraard.
Vandaag was de wind beperkt maar de mist te overvloedig en buiten een geschrokken fazant die rakelings voor mijn wielen op vloog heb ik niet veel gezien.
Het was dan ook gewoon het verstand op nul zetten en kilometers malen.
Voor het eerst sinds lang kijk ik uit naar de lente, naar een gezond voorjaarszonnetje dat de trainingtochten kan opvrolijken.





Vrijdag 5 februari ’10


Nu de sneeuw en het ijs van de banen is verdwenen en mijn fiets de nodige aanpassingen heeft ondergaan heb ik besloten om er eens flink de beuk in te zetten.
Het is nog maar plus 5 graden buiten en daarom heb ik mij goed ingepakt, een dubbele koers trui, een lange broek, schoenovertrekken en uiteraard mijn nieuwe handschoenen. In mijn splinternieuwe en waterdichte bagagetassen ligt er buiten de normale zaken, zoals mijn paspoort, enkele droge koekjes en wat klein gereedschap om een lekke band te herstellen, een klein geel bolleken. Dit is een nieuw regenjasje voor ingeval de weergoden het nodig vinden om de wegen grondig af te spoelen.
Met een galante zwaai werp ik mijn rechter been over mijn fiets en terwijl mijn schoenen zich vast klikken op de pedalen stuur ik mijn bike de baan op.
Tweehonderd en zesendertig meter verder sta ik onder een overdekt fietsenstalling van de nmbs het gele bolletje uit mijn tas te ontwarren en even daarna lijk ik op een opgezwollen kanarie. Het zinnetje, het weer mag geen reden zijn om niet te fietsen, geschreven door de experten van Het Vlaams Genootschap Van Compostela, en bedoeld als tip voor een goede voorbereiding te ondersteunen, indachtig, ga ik terug de fiets op en rij verder.
Ik heb mijn tocht voor vandaag voorbereid met een knooppunten fietsenkaart en ondanks de aanhoudende regen verloopt alles vlot, de fiets doet het goed en de benen willen ook mee. Het eerste deel van mijn tocht gaat nog over bekend terrein maar na een veertig kilometer verlaat ik het vertouwde pad en stort mij in het knooppunten avontuur. Het duurt niet lang of de eerste misser is een feit, meer dan een kilometer de verkeerde kant op omdat ik een bordje niet gezien heb.
Er volgen nog enkele missers en ik verplicht mezelf om aandachtiger te zijn maar de regen zet mij er toe aan om een pittig tempo aan te houden en zo ervaar ik al vlug dat regen en alleen rijden niet optimaal zijn om je weg gemakkelijk te vinden.
Na een negentig kilometer stap ik als een verzopen kip een broodjeszaak binnen. De mevrouw die achter haar toonbank handig broodjes staat te beleggen werpt me een vriendelijke maar toch lichtelijk bedenkelijke blik toe. Ik begrijp haar, een verzopen reuzen kip die straks, als hij vertrekt, een vloer achterlaat waar ze behoorlijk haar werk aan zal hebben om die terug schoon te krijgen is niet bepaald een aantrekkelijke klant. Maar ze is echt vriendelijk en brengt mij een lekker versgebakken broodje kaas met ham en een overheerlijke kop koffie. Rechtstaand aan een tafel, ik durf gewoon niet te gaan zitten met mijn natte beslijkte broek, eet ik mijn smos.
De hemel is nu uitgeregend en een flauw, een heel flauw zonnetje brengt wat kleur in de natte straten. Ondanks de overvloedige regen die ik over mij heb gekregen voel ik mij nog goed en begin vol goede moed aan het laatste stuk van de dag.
Wanneer men meer dan vijf uur op de fiets zit voel je direct dat er iets niet in orde is. Verdomme die linker pedaal lijkt los te zitten, zo plots, das raar. Geen drie kilometer verder schuift het linker pedaal van zijn as en komt het in de goot te liggen. Woeps en nu, met één pedaal verder? Hoe kan dat? Hoeveel kilometer nog naar huis? Pats, mijn versnelling apparaat schiet in mijn achterwiel en gelukkig ben ik op dat moment meer aan het uitbollen dan echt aan het fietsen zodat ik bijna onmiddellijk kan stoppen.
Een gsm, men lieve echtgenote en rustig blijven hebben er toe geleid dat de fiets en de fietser een uur later bij de fietsenmaker staan. Stom verbaasd over wat er met mijn stalen ros is gebeurd en zich verontschuldigend voor de overlast brengt de fietsenmaker alles in orde. Dat hoop ik althans want morgen staat er een nieuwe rit op het programma.
Ik had me mijn eerste echte trainingsrit lichtelijk anders voorgesteld.